SPOTKANIA
GALERIA
ARCHIWUM
SłOWNICZEK
MIODY
RASY PSZCZÓŁ
KALENDARZ

Miód w każdym domu.

Właściwości odżywcze miodu naturalnego.
Miód pszczeli zalicza się do wysokoenergetycznych produktów spożywczych. Wartość 1 kg. Miodu wynosi 3200 kalorii i równoważy wartość kaloryczną 3 dm3 mleka, 3,5kg chudego twarogu, 2kg mięsa cielęcego, 3,5 kg ryb, 12 kg grzybów. Miód należy do produktów łatwo przyswajalnych przez organizm ludzki. Fruktoza i glukoza wchłaniane są bezpośrednio do krwi bez żadnych procesów wewnętrznych, nie stwarzając tym samym żadnych ubocznych działań co występuje przy większości produktów spożywczych. Uwzględniając tą bezpośrednią drogę miodu w organizmie człowieka, trzeba spożywać go powoli, najczęściej z chlebem, bo bywa już przyswajalny w górnych odcinkach przewodu pokarmowego. Szczególne znaczenie wykazuje przy regeneracji sił robotników wyczerpujących energię w ciężkiej pracy fizycznej. Wchodzi w stały skład menu lotników i sportowców wyczynowych. Medycyna ludowa stosuje miód w lecznictwie od 4000 tysięcy lat. Nowoczesna medycyna zweryfikowała wiele i dzisiaj miód stanowi lek w chorobach serca, wrzodów żołądka i dwunastnicy, w schorzeniach wątroby i gruźlicy skóry. Pozytywne działanie przynosi w zmniejszeniu skutków toksycznych w organizmie po nadużyciu kawy, tytoniu, alkoholu. Pozytywnie działa w leczeniu apatii czy wyczerpania psychicznego.

Który miód jest najlepszy?
Pytanie te stale nurtuje konsumenta. Odpowiedź tymczasem jest bardzo prosta. Ten miód jest lepszy, który swym składem chemicznym i właściwościami będzie odpowiadał potrzebą danego organizmu. A więc inny organizm, inne zapotrzebowanie na miód. Miody zawierające dużo glukozy będą najlepsze dla osób o chorym sercu lub wątrobie. Do takich należy miód rzepakowy i malinowy. Odwrotnie, miody zawierające dużo fruktozy a mało glukozy, będą odpowiednie dla diabetyków. A takim miodem jest miód akacjowy. Najlepszym miodem dla panów po czterdziestce jest miód wrzosowy. Miody rzepakowy i akacjowy zawierają najmniej aminokwasów i biopierwiastków, więc są najbardziej odpowiednie dla osób ze schorzeniem nerek i przewodu moczowego. Miody zawierające dużą ilość inhibiny są najodpowiedniejsze dla osób gorączkujących, w schorzeniach infekcyjnych. Do takich należy miód lipowy, gryczany, koniczynowy. Dla amatorów miodów ostrych najodpowiedniejsze będą miody gryczane, zaś miody wielokwiatowe dla amatorów miodów łagodnych. Wniosek: spiżarnię domową należy zaopatrzyć w kila odmian miodu.
  1. Miód zasobny w inhibiny: lipowy, gryczany, koniczynowy. Niezbędne w czasie grypy i przeziębień.
  2. Miód zasobny w biopierwiastki: spadziowy, gryczany. Nieodzowny dla dzieci, osób anemicznych, rekonwalescentów po operacjach.
  3. Miód wielokwiatowy, rzepakowy: Najlepszy na codzienną kurację. Glukoza zawarta w nich wzmocni serce i wątrobę.

Kiedy miód się skrystalizuje jak go przechowywać?
Każdy miód wcześniej czy później ulegnie krystalizacji. Zależy to od wielu czynników i jest to proces naturalny. Glukoza bardzo szybko ulega krystalizacji. Fruktoza pozostaje płynna przez wiele miesięcy. Im więcej w miodzie glukozy tym szybciej następuje krystalizacja np. miód rzepakowy już na trzeci dzień po odebraniu z ula zaczyna krystalizować, zaś miód akacjowy nawet do Bożego Narodzenia może być jeszcze płynny. Podgrzanie miodu do temperatury 41 stopni spowoduje że stanie się on płynny i nie zatraci swoich właściwości. Miody podgrzewane ponad tę temperaturę zatracają właściwości bakteriostatyczne. Miód jest produktem żywym, bardzo higroskopijnym to znaczy szybko chłonie wilgoć i zapach otoczenia. W wyniku szczególnego zabiegu niekorzystnych czynników może ulec fermentacji. Dlatego też zasadniczym warunkiem przechowywania są pomieszczenia suche a pojemniki szczelnie zamknięte. Wiele składników miodu jak np. enzymy, inhibiny, witaminy są wrażliwe na światło, więc miód należy przechowywać z dala od promieni słonecznych w temperaturze 10-12 stopni C. Najlepsze są pojemniki szklane lub gliniane nigdy nie żelazne lub emaliowane.

Spożywanie miodu.
Miód zaleca się szczególnie spożywać w roztworze przegotowanej wody. Po rozpuszczeniu wskazane jest pozostawić na kilka godzin, wówczas zwiększa się aktywność enzymów. Dr N. Jejniusz zaleca pić roztwór ciepły, bowiem wtedy poszerzają się ścianki błon komórkowych co przyśpiesza wchłanianie.

Dawki kuracyjne.
  1. Niemowlęta wyłącznie za zgodą lekarza do 7 gramów dziennie.
  2. Dzieci do lat 16 10-40 gramów dziennie.
  3. Dorośli profilaktycznie 20 gramów dziennie.
  4. Zwiększona dawka 40-100 gramów dziennie.
1 łyżeczka miodu = 7 gramów
1 łyżka miodu = 20 gramów

Zwiększenie dawki zaleca się osobą w starszym wieku, rekonwalescentom a zwłaszcza po leczeniu antybiotykami. Zwiększone dawki powinni przyjmować również pracownicy fizyczni, zwłaszcza ci którzy są narażeni na wdychanie różnych pyłów węglowych, mącznych, krzemowych, tytoniowych.

Życzę smacznego!